بسم الله...
*خون حسین و اصحابش کهکشانی است که بر آسمان ِ دنیا راه قبله را می نمایاند. بگذار اصحاب دنیا ندانند. کِرم لجن زار چگونه بداند که بیرون از دنیایی که او تن می پرورد ، چیست؟ زمین و آسمان او همان است و اگر او را از آن لجن زار بیرون کشند ، می میرد.
امت محمد را آن روز جز حسین ملجا و پناهی نبود . چه خوب بدانند و چه ندانند ، چه شکر نعمت بگزارند و چه نگزارند ، واقعه ی عاشورا دروازه ای از نور است که آنان را از ظلم آباد یزیدیان به نور آباد عشق رهنمون می شود.
اگر نبود خون حسین ، خورشید سرد می شد و دیگر در آفاق جاودانه ی شب نشانی از نور باقی نمی ماند .... حسین سرچشمه ی نور است.
**سید مرتضی آوینی

نوشته شده در چهارشنبه 89/5/13ساعت 6:42 عصر توسط فاطمه سادات نظرات ( ) |