نـــم نـــم ِ آفتـاب
بسم الله...
قرار گذاشته بودیم با هم برویم گلزار ِ شهدا و زیارت . در راه به گل فروشی که رسـیدیم مکثی کرد ُ گفت : برویم داخل؟
جواب مثبت را که دادم ، به گل های ِ نرگس نگاه کرد .
بسته بندی شده بودند ، تازه ُ خندان .
دو بسته سرزنده را انتخاب کرد ُ به راهمان ادامه دادیم .
آرام گفت : نرگســ ها یکی برای دایـــی ِ سعید ، یکی هم برای ِ عمو سعید !
به قول ِ خودش عجب سعادتی که سعید هر دو خانواده برگ ِ گل سرخ هستند.
بسم الله...
این روزها بحرین لحظات حـــساسی دارد ُ ما بی خــــبر
اخبار را می توانید از اینجــــا پیگیری کنید .
بسم الله..
دارند می روند کم کمــ ، یکی یکی
باید برسانید این بیرق را به "او"
بسم الله...
سکوتم
ُ
کم
حرف
میزنــَمــــــ
.
.
ب ن : عکس ربطی به کلمات ِ بالا ندارد ، انگار باید اضافه میشد تا ثبت شود هر چند کوتاه مدت!
*حذف شـــــد *
بسم الله...
روبروی هم نشستیم ، دست ِ من کتاب ِ ُ ، اون مشغول ِ درست کردن ِ سالاد!
هر چند دقیقه یک بار ، یکی مون حرف میزن ِ ُ اون یکی با سر تائید یا رد می کنه .
چاقو رو میزاره تو ظرف و خیلی ناگهانی میگه چ ِ حسی داری که داره تموم میشه دوران مدرسه ؟
کتاب رو میزارم رو میز ُ نگاهش می کنم ، مکث م ک ِ طولانی میشه میگه : دلت تنگ میشه ، نه ؟
جوابم ، نمی دونم ُ شاید ِ
اما ته ِ دل م یک حسی هست ک ِ نمی فهم خوب ِ یا بد
وقتی عکس ها ُ خنده ها و اخم ها و شکلک هامون رو نگاه می کنم بازم نمی تونم جواب بدم ک ِ دل م براش تنگ میشه یا نه !
بسم الله....
شب ِ آخر ِ محرم ِ ُ حال و هوای ِ غروب ِ آخرین روز ِ ماه ِ صفر ُ دارم
.
.
بسم الله...
اروند
فروردین 89
عکس از مظهر گلی
.
.
.
از دو پست ِ قبل کامنت ها بست ِ شد ِ ؛ باشد ک ِ این راه ادام ِ پیدا کند
بسم الله...
امسال درخت ها ، سر سختان ِ حمایت کردن از برگ های ِ زرد
پاییز 1389 - خانه ی مادربزرگ
.
.
کاروانــــــ عاشورا ، در راه است ، برایم از شب یلدا نگویـــــید
بسم الله....
محرم سال 1379 ، قرارمان دروازه ی قدیمی شهر شام بود
نوشته و معروف بود خاندان پیامبر (ص ) از این مکان وارد شهر شده بودند .
تعدادمان ؟ زیاد نبود ، 50 نفر شاید .
کاروانی به سمت حرمت دخت سه ساله ارباب حرکت کردیم.
حالا خرابه جایش را به خانه ها داده بود، مداح می خواند و اهل کاروان زمزمه می کردند
به کوچه ها رسیدیم ، سرها نمایان شد که مخفیانه نگاهمان می کردند و لب هایی که در گوش هم سخن می گفتند.!!
سکوت بینمان موج می زد
ما شنیدیم و دیدیم اما قطره ای از یک دریا را و همین کافی بود تا یک داغ عظیم زنده شود
دیگر روضه خوان ، سکوت کرده بود زیرا که هر دل برای خود روضه گرفته بود
بسم الله....
این جا تهران
شهر در وضعیت هشدار
صدای مردی می آید
صدای سرفه های خشک و خش خش سینه ، که این روزها بلند تر لالایی می خواند
اشک از چشمان دختر روان می کند و دعای لب هایش
ببار باران می شود
Design By : Pichak |