آسمان شب خانه ي جديد من است

که تو به من هديه دادي اش

کنج آسمان را که نگاه کني

ستاره اي مي بيني کم سو

که چشمک زنان محو تماشاي توست

اين همان ستاره ايست که تو به نام من زده اي

و خانه اي که امن است و دور از دسترس هر بيگانه

و دور از هياهوي شهر شلوغ

ازين بالا چهره ي تو ديدني تر است

و بوسه اي که از آن دور برايت مي فرستم

دقيق تر به هدف بر مي خورد

صداي درد دل هايت را بهتر مي شنوم

بهتر از آنها که در زمان تو و محل زيستن تو زيسته اند

تمام سياهي شب حياط خانه ي من است

و من اين هديه ي بزرگ را

که تو به من ارزاني داشته اي

از ته قلب دوست مي دارم